Historische Kring Angeren

Dialek

De verhuuzing van vad en moed

(HKA werkgroep dialek; Geert Bouwman, Hennie Helsen)

 

Vad en Moed hemme ’n bejaordewoning aongeweze gekrege . Ze zien kats van de leg.

’T b’rich kwam ok heel onverwachs. Gin mins hat’r nog op gerèkend. Ze wonde al sestig jaor, vanaf hun trouwdag, ien ’t ouwershuus van grutvad en grutmoed . Op ‘n hofstèèj mit ‘n stukske land en ’n schureku. Ien da schureku hai’j twee vèrrekushokke en d’r achter lag ’n kiepeleup onder wa fruitbome . Ze zien bei’je ver ien de tachtig, sleg ter been en hemme taofeltje dekje vur ’t ééte. Ze sien bli’j da ze eindeluk nor ‘n bejaordewoning kunne verhuze waor alles gelieksvloers is. Ze vraoge alle blage um te helpe mit verhuze van de meubels en de huusraod. Ma ja, waor moj ’t erste mè beginne. Wa gaoi’j ers ’t ouwe huus uutdrage en sleupe? En wai’j allemol wel nie tegen kun komme as ow ouweluj al zo lang ien zo’n huus gewond hemme ?

 

Moed wil da ’t liddikant mit ’t bed ’t èrste wur verplots nor de slaopkamer van ’t ni’je huus. Bi’j ’t afbrèèke van ‘t liddikant géét t’r al wa mis , ’t he te lang op één plek op ‘n vochtige vloer gestaon. De beddepoote aon moed zien kant zien verrot en afgebròke, dor mot wa on gebeure. Gerrit de timmerman wit wel raod, hi’j spiekert tur vur nood ’n klöske tegenaon. Ien de hoek op ’n taofeltje stee nog de waskom vol waoter mit ’n lampetkan van grudmoed. Dâ’s tog nie mèr van deze tied. Ut wur mit waoter en al ien de plüshoop gekieperd.

 

Dan géét onze Riek de linnekas uutpakke en kieke wâ mit onze vad en moed mee kan. ’T erste wa ze tege kum is ’n stapel klepbokse van vur d’n oorlog ut de ouwe tied. Die kunne ien de zak van Max mit de deurgestikte molton dèèkus en wa ouwe slope. Dor nève, netjes opgevouwe, van dubbel badstof ’n stapeltje schon maondverband. “Da hei now toch nie mèr nodig?” vrug Riek aon moed. Bi’j ouw kum opoe tocht nie mèr op bezoek. “Jaozekers géét da mèt , je wit mor nooit op de ouwe dag”, ruup Moed vanuut de dèèl. Toen Riek de lakus en slope goeng uutpakke, viel dor ’n briefke van honderd tusse uut. Bi’j ut verder kieke tusse al ’t beddegoed kwame dur nog vul meer briefkus vur dun dag. Vad en moed wiere d’r bi’j gehold. “Wa mot’r mit al da geld gebeure, ’t is wel meer dan vijfduzend gulde” ruup Riek. “We hemme da gespaord um ’n ni’je auto te kunne kope”, zei vad “mor dor is niks mer van gekomme. Ik he mien ri’jbewies nie mèr verni’jd en now kan ik mit mien kromme knöök toch nie mèr ri’jje. Deil ’t mor dur mekaor en gif de blage ok ‘n deel van da geld um ‘t scholgeld te betaole”.

 

Onze Piet is de zolder aon ut opruume en kum van alles tege. ’N groot mariabeeld van gips helemol uut de tied, beschaodig, hier en daor mit stukke d’r uut en Maria is dur hendje kwiet. Vur dit beeld is gin plek mèr ien ’t ni’je huus. Vad zei: “ gooi ’t mor kapot , dan hemme ollie blage ‘n hele wis schriefkriet , wormee ze op koningsdag de straot kunne volschrieve”. De ouwe rookstoewul mit verslete zitting geet meteen aon de straot. Kan Jan Buurman ‘m op komme haole.

 

Onze Wim wil de schilderi’jje en wa t’r verder aon de muren hing wel verhange. Alle trouwfoto’s van de kiender motte ’t èrste ’n plekske ien ’t ni’je huus kriege . Da wil moed zo hebbe. ‘T mojste wa Vad altied von, de sigeunerin ien de gang, kum op de plee van ons ni’je huus. Het jagtafreel uut de vurkamer mot wèr bove ’t drèsswaor. Dan hei’j nog dâ grote spiegel. Wor mot dâ hin vrug Wim? Doe mor bi’j de vurdeur ien de hal bove de kapstok en de pèrreplujebak, beslis moed.

 

Dorus de man van Riek mot de kelder opruume en geet m’teen kieke. Dor stee ’n kis èrrappele mit wel vieftg centimetr loof d’rop. Kan ok meteen op de plüshoop. Mar hi’j schrik nog erger van de schappe mit wekflesse, worvan alle ienhoud nog éétbaor is. Knoepes, rooie bèèse, druuve, kerse, pruume, brune bone en wa silveruitjes. Wa motte hier now mee, overlegge de kiender mit mekaor. Allemol ’n paor mee nor huus neme en bowel van make, is ’t veurstel van moed. ’T andere kan wel mee nor ons ni’je huus en make we nog wel ’n keer op as gillie komme èète.

 

Vad en moed wonen now al wer ’n por jaor ien ’t ni’je huus, de wek steet dut nog en ze vuule zich gelukkig en tevreje.

 


 

Angers Èète

As je iets wil uutzuuke klik op 't plaotje